Náttúrugripasafn Bolungarvíkur

Í Syðridal, inn af Bolungarvík, er staðsett gömul surtarbrandsnáma. Surtarbrandur var numinn úr námunni á árunum 1917-1921, eða um og fram yfir fyrri heimstyrjöld. Ástæðan fyrir því að hætt var að vinna surtarbrand í námunni er vegna þess hversu ósamkeppnishæfur surtarbrandur er gagnvart brún- eða steinkolum sem tiltölulega auðvelt var að nálgast frá Evrópu eftir stríð. Surtarbrandurinn inniheldur um 60% kolefni en brún og steinkol á milli 70 og 80%. Námurnar í syðridal eru í raun tvær, Gilsnáma og Hanhólsnáma og eru þær eru sitt hvoru megin Gilsár. Gilsnáma, sem oft er talað um sem hina eiginlegu surtarbrandsnámu er rúmlega hundrað metra langur hellir þar sem enn má sjá tæki og tól sem notuð voru við námuvinnsluna. Hanhólsnáman hinsvegar er handan árinnar og stikla þarf yfir ána til þess að komast að henni. Hún er mun styttri eða um 5-10 metra löng og surtarbrandurinn auðséður. Opið inn í Gilsnámuna er mjög þröngt, en um leið og komið er inn er mikil lofthæð og vel hægt að standa uppréttur. Gangan upp að námunni tekur um 20-25 mínútur eftir stikaðri gönguleið og vel þess virði að kíkja á hana.

Arnardalur er í utanverðum Skutulsfirði, í um 10 mínútna fjarlægð frá Ísafirði. Þar hafa fjárhús og hlaða öðlast algjörlega nýtt hlutverk eftir miklar endurbætur. Fjárhúsið hefur verið klætt og innréttað og er nú hægt að halda þar fundi, ráðstefnur, móttökur og veislur fyrir allt að 70 manns. Internettenging, skjávarpi og hljóðkerfi eru í boði í þessu nýtísku fjárhúsi svo fundargesti ætti ekki að vanhaga um neitt. Hægt er að kaupa ýmis konar veitingar fyrir hópa. Djúpur dalur liggur inn af Heimabæ en í göngufæri til austurs er Arnarnes þar sem í boði er magnað útsýni yfir Ísafjarðardjúp og blóðrautt sólarlag sem óvíða þykir fegurra en á nesinu. Hægt er að panta skemmtilega afþreyingu og sjá húsráðendur um að skipuleggja ratleiki og/eða aðra samkvæmisleiki ef svo ber undir.

Á kvennaárinu 1975 var sett upp minningartafla um landnám Þuríðar Sundafyllis á stóran stein sem nefnist Þuríðarsteinn. Steinninn er staðsettur í Vatnsnesi en þar er talið að bær Þuríðar Sundayllis hafi staðið.

Skarfasker er útsýnisstaður á leið út á Óshlíð og tilvalinn staður til þess að leggja bílnum og ganga eða hjóla Óshlíðina. Á Skarfaskeri stóð lengi sorpbrennslustöð en á grunni hennar er búið a útbúa útsýnisstað með skiltum.

Arnarnes er staðsett yst í Skutulsfirði áleiðis að Súðavík. Arnardalur er dalur sem gengur inn í hlíðina samhliða kirkjubólshlíð. Yst á Arnarnesi er Arnarnesviti og Arnarneshamar gengur þverhnípt í sjó fram. Sprengd voru göng í hamarinn árið 1937 en þau hafa verið breikkuð oftar en einu sinni. Sólsetrið sést vel frá Arnarnesi og er svæðið mjög vinsæll ferðamannastaður á góðum sólríkum sumarkvöldum.

Bolafjall er frábær útsýnisstaður fyrir ofan Bolungarvík og segja má að fjallið sé einn helsti viðkomustaður ferðamanna á norðanverðum Vestfjörðum. Frá fjallinu er stórbrotið útsýni að Hornstrandafriðlandinu, Jökulfjörðum, Ísafjarðardjúpi og sumir segja alla leið til Grænlands. Sólsetrið er einnig sérstaklega fallegt frá Bolafjalli. Vegurinn upp á fjallið er eingöngu opinn yfir sumarmánuðina en hann var byggður fyrir Radarstöðina sem staðsett er á fjallinu. Stöðin var byggð af ameríska hernum á áttunda áratugnum en er núna rekin af íslensku Landhegigæslunni. Áður en farið er upp á Bolafjall, eða jafnvel eftir, þá mælum við með því að ferðamenn kíki við í Skálavík

Vegurinn upp á fjallið er opnaður þegar aðstæður þykja vera orðnar góðar og lokað þegar snjóa tekur að hausti. Venjulega þá er vegurinn opinn frá miðjum júní til miðs septembermánaðar.

Skálavík er næsta vík vestan við Bolungarvík en þar var byggð allt til fimmta áratugar síðustu aldar. Núna er sumarbústaðaland í víkinni og oft mikið fjör. Á góðum sumardögum þá safnast fullt af fólki saman á stöndinni og ef vel er heitt þá er stundum hoppað í Hylinn í Langá. Skálavík er paradís fyrir börn og algjörlega upplagt að stoppa þar og leika. Á leiðinni til baka er fullkomið tækifæri að kíkja upp á Bolafjall og kíkja aðeins á útsýnið.

Reiðhjalli er staðsettur fyrir botni Syðridals í Bolungarvík. Í dalbotninum er virkjun frá Orkubúi Vestfjarða og ef áfram er haldið upp vegslóðann frá virkjuninni þá er komið að virkjunarlóninu. Útsýnið frá lóninu er fallegt og alveg göngunnar virði. Sem viðbót við göngutúrinn þá er hægt að kíkja fram af fjallsbrúninni niður í Súgandafjörð eða rölta niður Hnífsdalinn áleiðis að Hnífsdal.

Safnið samanstendur af tvöfaldri 19. aldar verbúð, salthúsi, fiskreit og þurrkhjalli. Á meðal sýningagripa er áraskipið Ölver sem gefur góða mynd af þeim skipum sem notuð voru til fiskveiða fyrr á öldum. Safnið gefur raunhæfa mynd af aðbúnaði vertíðarfólks og þeim búnaði sem notaður var til fiskvinnslu á vetrarvertíð á 19. öld. Safnvörðurinn tekur á móti gestum, íklæddur skinnklæðum, samskonar þeim sem notuð voru við sjósókn í Bolungarvík og lýsir því sem fyrir augu ber. Safnið stendur við Óshlíðaveg austast í víkinni.

Frekari upplýsingar um safnið má finna hér.